Vele onderwerpen laten liggen. Veel tijd laten liggen. Veel andere dingen gedaan. Veel concerten meegemaakt. Cd’s gekocht en Spotify blijft een grote vriend. Toch blijft tijd wel een spelbreker. Nooit genoeg tijd. Pink Floyd zong er ooit dit over:

Tired of lying in the sunshine staying home to watch the rain
You are young and life is long and there is time to kill today
And then one day you find ten years have got behind you
No one told you when to run, you missed the starting gun

And you run and you run to catch up with the sun but it’s sinking
Racing around to come up behind you again
The sun is the same in a relative way, but you’re older
Shorter of breath and one day closer to death

Het blijft voor mij een klassieke tekst. Je kunt hier het hele nummer luisteren. Kijk uit voor de klokken 😉

Tijd doet mij ook denken aan Herman van Veen. Hij coverde ooit het nummer ‘On ne voit pas le temps passer’ van Jean Ferrat. Na de vertaling kwam onder ander dit:

De koffie pruttelt op het vuur
De kinderen spelen, en je man
Zit achter een krant als achter een muur
De dagen glijden door je hand
De kinderen zijn vandaag nog klein
Maar morgen groot, je denkt waarom
Kan ik alleen maar ouder zijn
De foto van je jeugd trekt krom

Is dit een grap
Of om te huilen
Is er iemand die haar benijdt
Wie zou er met haar willen ruilen
Dag in, dag uit
Waar blijft de tijd

Herman van Veen en Pink Floyd komen bij mij samen. Het werd er tijd voor 🙂

Tot de volgende keer!

Ciao,

Dido