Feiten zijn onder andere belangrijk als het gaat om het bepalen van je (muzikale) mening. Helaas gaat het nog al eens fout wat betreft de feiten die de pers aan ons voorschotelt. Lees bijvoorbeeld maar eens dit boeiende artikel.

Ik vind het leuk om als fact-checker programmaboekjes van muziekfestivals te lezen. Nog meer plezier beleef ik aan het lezen van recensies. De feiten in de boekjes en recensies kloppen niet altijd. Twee recente voorbeelden.

Op het festival Down The Rabbit Hole speelde de Noorse band Spidergawd. Feit één is dat Kenneth Kapstad de drummer van deze band is. Feit twee is dat Kenneth de drummer van een andere Noorse genaamd Motorpsycho was! Dit laatste feit is makkelijk te controleren op de site van Motorpsycho.

Nu lees ik in de recensie van het optreden van Spidergawd op Down The Rabbit Hole op de site van Written in Music (WiM) het volgende: ‘De ritmesectie bestaat uit leden van Motorpsycho’. Tsja… De recensie op de site van 3voor12 scoort iets beter, maar bevat helaas ook een fout. Voordat je nu denkt: Spidergawd is zomaar ’n rockband, het Noorse viertal kende maar liefst twee leden van Motorpsycho en bracht reeds drie albums uit. Drummer Kenneth Kapstad en bassist Hallvard Gaardløs (die Motorpsycho-lid Bent Sæther vervangt).

Had ik al geschreven dat programmaboekjes van festivals ook ‘feiten’ bevatten die niet kloppen? Ja 😉 Het North Sea Jazz festival van dit jaar had opnieuw een brede programmering met onder andere Steven Wilson. Deze man speelt progressieve rock in de stijl van Yes, King Crimson, Pink Floyd, etc. Bijzonder smakelijke muziek voor mij.

Nu stond in het programmaboekje over Steven Wilson het volgende: We worden al moe als we naar de agenda van Steven Wilson kijken. Nog maar net bekomen van zijn derde solorelease, Hand. Cannot. Erase. (2015), was daar in januari alweer opvolger 4½ (een tussendoortje op weg naar zijn vijfde album, vandaar de titel). Naast een solocarrière leidt de Britse multi-instrumentalist tussendoor de bands Porcupine Tree en No-Man, en is hij zeer actief als producer/componist/sessiemuzikant voor onder meer Opeth, Marillion en Dream Theater. Al die noeste arbeid betaalt zich steeds meer terug. Was hij aanvankelijk een cultheld in progrock-kringen met zijn ambitieuze, dromerige composities die zwaar leunen op Pink Floyd, Van Der Graaf Generator en Yes, Wilson is inmiddels doorgedrongen tot de mainstream. Hij werd viermaal genomineerd voor een Grammy Award, stond vorig jaar twee avonden in de Royal Albert Hall, en Hand. Cannot. Erase. scoorde hoog in de internationale albumlijsten, waarbij vooral de knappe tweede plek in Nederland opviel.

Genoeg zogenaamde ‘facts’ om te checken. Ten eerste wordt er gesproken over zijn derde solorelease. Men vergeet vind ik dit album. Verder is zijn ‘muzikale’ bijdrage aan Dream Theater discutabel als je leest: He made a guest appearance on Dream Theater’s 2007 album, Systematic Chaos on the song “Repentance”, as one of several musical guests recorded apologizing to important people in their lives for wrongdoings in the past. 

Wie is er ook wel eens een fact-checker? En wat zijn de ‘feiten’ die jij bent tegengekomen? 🙂